Ένας γάμος δυστυχώς δεν έχει πάντοτε αίσιο τέλος. Έτσι υπάρχουν περιπτώσεις που η έγγαμη σχέση δεν μπορεί να συνεχισθεί ομαλά. Η διαδικασία έκδοσης διαζυγίου δεν είναι μια ευχάριστη εμπειρία αλλά πολλές φορές επιβεβλημένη τόσο για τους συζύγους όσο και για παιδιά τους.
Στην Ελλάδα υφίστανται δύο διαφορετικές περιπτώσεις έκδοσης διαζυγίου, πρώτη, το συναινετικό διαζύγιο και δεύτερη το διαζύγιο με αντιδικία. Και στις δύο, απαραίτητη είναι η δικαστική οδός προκειμένου να λυθεί ένας γάμος αμετάκλητα. Συνεπώς ο γάμος λύνεται υποχρεωτικά με δικαστική απόφαση.
Συναινετικό διαζύγιο
Στο συναινετικό διαζύγιο, οι σύζυγοι συμφωνούν από κοινού για τη λύση της μεταξύ τους έγγαμης συμβίωσης. Έτσι, κατατίθεται αίτηση διαζυγίου στο δικαστήριο, το οποίο ουσιαστικά επικυρώνει την κοινή απόφαση των συζύγων για λύση του γάμου. Απαραίτητη προϋπόθεση καταθέσεως αιτήσεως συναινετικου διαζυγιου είναι να έχουν συμπληρωθεί έξι μήνες από την σύναψη του γάμου. Με τον νεο νομο 4055/2012 η δικαστική απόφαση που λύνει τον γάμο εκδίδεται πλεον μετά από μία συζήτηση ενώπιον του δικαστηρίου.
Διαζύγιο με αντιδικία
Στο διαζύγιο με αντιδικία ή κατ’ αντιδικία διαζύγιο, είτε ένας από τους συζύγους είτε και οι δύο επικαλούνται κάποια αιτία πρόκλησης κλονισμού του μεταξύ τους γάμου και ζητούν τη λύση του. Οι σύζυγοι επικαλούνται ένα ή και περισσότερα πραγματικά περιστατικά τα οποία καθιστούν την συμβίωση αφόρητη. Απαιτείται δηλαδή ισχυρός κλονισμός στις συζυγικές σχέσεις.
Άλλος λόγος έκδοσης απόφασης διαζυγίου με αντιδικία αποτελεί η διετής διάσταση, δηλαδή, η διακοπή της έγγαμης συμβίωσης με την οικειοθελή ή βίαιη απομάκρυνση του ενός από τους συζύγους από την κοινή τους στέγη. Έτσι γίνεται επίκληση διακοπής της έγγαμης συμβίωσης προ διετίας.
Περαιτέρω, στη νομοθεσία διαζυγίου υπάρχουν διάφορα μαχητά τεκμήρια κλονισμού του γάμου, δηλαδή, αιτίες διαζυγίου που όμως επιδέχονται ανταπόδειξης, όπως για παράδειγμα, μπορεί ο ένας σύζυγος να επικαλεστεί εγκατάλειψη της συζυγικής στέγης, ενώ ο άλλος σύζυγος να αντιτείνει ότι η εγκατάλειψη ήταν συνέπεια της βίαιης συμπεριφοράς του άλλου. Στο νόμο παρατίθενται ενδεικτικά ορισμένες συμπεριφορές που συνιστούν κλονισμό του γάμου. Τέτοιες συμπεριφορές είναι η εγκατάλειψη, η διγαμία, η μοιχεία, η επιβουλή της ζωής του άλλου.
Αιτίες διαζυγίου, όπως για παράδειγμα η εγκατάλειψη, μπορούν να έχουν κάποια βαρύτητα στην περίπτωση διεκδίκησης διατροφής. Δεν επηρεάζονται όμως ούτε το δικαίωμα συμμετοχής στα αποκτήματα, ούτε το δικαίωμα της επικοινωνίας με τα τέκνα.
Γεώργιος Γκαντής
Δικηγόρος
http://e-attorney.blogspot.com/
