"Διατροφή ανήλικων τέκνων" του δικηγορου Θεσσαλονικης Γεωργίου Γκαντή

Τα ανήλικα τέκνα, κι αν ακόμα έχουν περιουσία, έχουν δικαίωμα διατροφής από
τους γονείς, εφόσον τα εισοδήματα της περιουσίας τους ή το προϊόν της εργασίας τους δεν αρκούν για την διατροφή τους, χωρίς να είναι απαραίτητο προηγουμένως να εκποιηθεί τυχόν περιουσία των τέκνων. Ο υπόχρεος προς διατροφή γονέας δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν μπορεί να παρέχει διατροφή, επειδή, ενόψει των δικών του υποχρεώσεων θα κινδύνευε η δική του διατροφή. Εξαιρέσεις υπάρχουν στις εξής περιπτώσεις :

Σε περίπτωση που το ανήλικο παιδί μπορεί να στραφεί εναντίον άλλου υπόχρεου ή όταν το ανήλικο τέκνο μπορεί να διατραφεί από τα εισοδήματά του και την περιουσία του. Τότε μόνο ο υπόχρεος προς διατροφή γονέας μπορεί να προβάλει αυτό τον ισχυρισμό (αδυναμία παροχής διατροφής), ταυτόχρονα θα πρέπει να αποδείξει:

α) Την περιουσία του, δηλαδή, τα εισοδήματά του τόσο από την εργασία του όσο και από κάθε είδους περιουσία του  καθώς και την ικανότητα του προς εργασία.

β)  Άλλες υποχρεώσεις που τυχόν έχει. Τέτοιες είναι τυχόν υποχρεώσεις διατροφής τρίτων προσώπων, όπως για παράδειγμα, άλλα τέκνα, καθώς και κάθε άλλου είδους υποχρεώσεις του

γ) Την διακινδύνευση της διατροφής του. Θα πρέπει δηλαδή να αποδεδειχθεί ότι η οικονομική κατάσταση του υπόχρεου προς διατροφή γονέα είναι τέτοια που αν αυτός υποχρεωνόταν να καταβάλει διατροφή θα υπήρχε άμεσος κίνδυνος να μην μπορεί να διατραφεί ο ίδιος.

Το ύψος της διατροφής προσδιορίζεται με βάση τις ανάγκες των τέκνων όπως αυτές προκύπτουν από τις συνθήκες της ζωής του (π.χ. την ηλικία του, την υγεία του, τις ικανότητές του κ.λ.π.) και περιλαμβάνει όσα είναι αναγκαία για την συντήρηση, την ανατροφή, την επαγγελματική καθώς και την εκπαίδευση του.
Το ύψος της διατροφής μπορεί να προσαρμόζεται ανάλογα με τις ανάγκες του, το κόστος ζωής και παύει, αυξάνεται ή μειώνεται όταν μεταβάλλονται οι όροι της διατροφής.

Η υποχρέωση διατροφής παύει με τον θάνατο του τέκνου ή του υπόχρεου προς διατροφή γονέα. Η αξίωση διατροφής που έχει το παιδί κατά του γονέα ο οποίος δεν έχει τη επιμέλεια του, ασκείται από τον γονέα που έχει την επιμέλεια του τέκνου.
Στο συναινετικό διαζύγιο, ποιος από τους δύο θα έχει την επιμέλεια του παιδιού, το ύψος της διατροφής του, και την επικοινωνία του παιδιού με τον άλλο γονέα, καθορίζεται με ιδιωτικό συμφωνητικό που επικυρώνεται από το δικαστήριο.
Σε περίπτωση ύπαρξης επείγουσας περίπτωσης ή επικείμενου κινδύνου, μπορεί να επιδικασθεί προσωρινή διατροφή με την διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων .

Γεώργιος Γκαντής
Δικηγόρος
http://e-attorney.blogspot.com/